Aan elk begin komt een eind

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, en Inge moet leren... Whaaaah, vrijdag is mijn laatste examen, maar het is nog nooit zo warm geweest in Dublin. Echt, zwoele zomeravonden associeer ik niet alleen meer met plekken als Lissabon (later meer daarover), maar 's avonds heerlijk in je T-shirt over straat lopen is nu ook hier mogelijk. Vandaag tot niet veel studeren toe gekomen. Nog steeds in mijn Portugal roes en een ijsje eten in de zon paste hier meer bij dan mezelf in de bibliotheek opsluiten. We zaten aan de Liffey met ons ijsje wat te kletsen en zowaar zagen we een zeehond in de vieze rivier hier zwemmen, echt heel maf! Had het al op de radio gehoord dat het er maar 1 was en niet gevaarlijk (duhhhhh)...

Maar Portugal was héérlijk! Porto, waar we arriveerden is schattig en stukke kleiner. Was helemaal fan van de brug die ze daar hebben gemaakt. Super contrasterend met de oude stad aan het water, maar aan de andere kant ook in harmonie met elkander. Na een dag Porto naar Lissabon vertrokken per bus, waar we vier nachten zijn gebleven. Echt een super hostel, midden in het centrum. Met een kamer voor ons tweetjes, uitzicht op Praca da Figuera midden in het centrum met een balkonnetje, en dat voor €25, perfect. Leuke mensen ontmoet. In het vliegtuig zaten we met een Pool en een Duitser die we bij toeval nog 2 keer zijn tegen gekomen in Lissabon en mee zijn uitgeweest. Hoe klein is de wereld? Ook afgesproken met Vasco. Een jongen die ik van vorig jaar Taizé kende. Kennen is een breed begrip, ik wist wie hij was, grappig en vriendelijk, maar wist niet dat hij zo aardig was! We zijn drie keer met hem uit eten geweest, heeft ons rond gegidst en de laatste dag kwam hij speciaal naar het busstation om ons uit te zwaaien! Lissabon is gelegen op zeven heuvels. En je kan het centrum makkelijk met de voet doen. De kuiten waren na 5 dagen wel wat pijnlijk moet ik zeggen :). Fado luisteren, zwaardvis eten, op het strand liggen, uitzichten over de stad genieten, Ginjah en Sangria drinken, mensen kijken, naar Sintra, Pasteis de Belem eten en heerlijk relaxen. Oh ja, ook nog Port gedronken, maar was geen fan, vond het eigenlijk vies. Dat was even een korte impressie.

De examens ervoor wil ik liever vergeten. Moeilijk te zeggen hier of ik het wel of niet gehaald heb. Heb er wel een aardig goed gevoel over...

Oh ja, nou dan nu maar de strippende Ier waarover ik jullie in mijn stukje van 1 mei had verteld. Antoine, een gekke fransman hier, danst altijd als een mafketel, onbeschrijfelijk. Zo ook die avond. Het was een franse avond en alleen ik en Martin waren de niet-fransen. Antoine op de dansvloer dansend als een nou ja, ja misschien wel als een homo. Maar natuurlijk niet verwacht dat dit serieus homo's zou aantrekken! Hij had sjans. Big time. Geen één meisje die het aantrekkelijk zou vinden, maar mannen dus wel, of in ieder geval die ene. Hij kwam naar Antoine toe en probeerde dezelfde 'coole' dance moves als Antoine te maken, wat niet mogelijk was natuurlijk en ging daarom dus maar een stapje verder. Zover dat hij uiteindelijk met zijn T-shirt uit op de grond werkelijk aanstootgevende op-en-neerbewegingen maakte. Zooo gelachen! Antoine altijd frans en cool, ging hier gelaten mee om, maar het was onvergetelijk om te aanschouwen.

Over homo's gesproken. Laatst mijn eerste entree in een gayclub gemaakt op aanraden van Adriaan die alles wat niet normaal is geweldig vindt. 'Maar dat is toch fantastisch Inge!' (kijkend naar de dikste, lelijkste, lesbische, in haar BH aan het dansende big mama ooit). Ik hoor hem nog zeggen (vandaar de quote later over Adriaan :) Ik kan best homo's hebben, en ben echt wel tolerant, maar zoveel van ze in één club is toch wel anders. Ik kijk naar rechts, ik zie twee mannen zoenen, kijk naar links, hetzelfde tafereel. En aantrekkelijke mannen, dat is het punt! Maar goed, was wel hilarisch. Een meisje kwam naar ons toe (Johanna en ik)en was op zoek naar lesbische meisjes, erg grappig. Bedankt maar eeuh, nee.

Verder was 11 mei hier een grote dag. Voor velen de laatste dag om uit te gaan voordat de examens begonnen, internationals excluded of course, haha, die feesten tot de laatste avond voor een examen ;) Het grootste private feest van Europa stond gepland, Trinity Ball, met een entreeprijs van maar liefst €75, nette kledij verplicht en niet eens gratis drank. Overal op de campus waren tenten geplaatst waar bands zouden optreden, comedy en dance muziek gedraaid zou worden. Zag het al gebeuren dat ik voor één avond meer dan €200 zou uitgeven aan jurk, ticket en drank, dus dat feestje leek me niks voor mij. In het begin dachten de meeste er zo over, maar hoe dichter 11 mei naderde, hoe meer mensen/vrienden een ticket kochten en nadat Trinity me liet weten dat ik niet kon werken op het feest zelf (dit leek me immers een goede oplossing), toch maar gezwicht. Was wel heel cool en geen spijt dat ik gegaan ben. Een paar trucjes toegepast. Natuurlijk zoveel mogelijk drinken voor het ball zodat je niets meer hoeft te kopen. Met enkelbanden 300 ml wodka met lime tussen je benen vast maken :) en een über cheape outfit kopen. Perfect.

Zoveel meer beleeft, maar kan niet alles vertellen, helaas. De tijd vliegt onder mijn vingers vandaan hier. Wil dat dit jaar niet eindigt. Wil niet naar huis, wil niet terug naar de Nederlandse geregeldheid, gematigdheid, nuchterheid en regelmaat. Kijk terug op zo'n geweldig jaar. Intens, vermoeiend, leerzaam, duur, nieuwe (internationale) mensen, engels spreken, engels dromen... Mensen zijn hier zo langzamerhand al aan het vertrekken. Logisch ook; de examens lopen op zijn eindje, iedereen is vrij en de zomer, zon en vakantie roept. Aangezien ze hier ruim 3 maanden vakantie hebben (tot begin oktober), is het voor de jonge Ierse student vrij normaal om in een ander land te gaan werken. Canada, Gran Canaria, Malta, Cyprus, de States. Zolang het maar engels sprekend is natuurlijk, want erg goed is en blijven ze hier niet in hun vreemde talen. Horecawerk, in de toeristenindustrie, whatever...

In de maanden zoveel mensen leren kennen. Aan de ene kant heel veel mensen oppervlakkig. Je kent ze, waffelt met ze over de studie, uitgaan enzo. Gezellig en tof om zoveel mensen te leren kennen, maar vind het zelf altijd erg veilig om een klein groepje close friends te hebben. Degene die je op een zondagavond, brak van de zaterdag op belt, een beetje uithangt met ze, wat kookt, een bioscoopje pakt... Lieve Martin, onze lopende film en boek encyclopedie. Echt, ga toch eens meer lezen, want af en toe voelde ik me knap stom naast hem. Grappig, ingetogen, uitermate vriendelijk, slim, Zweeds, afstandelijk en eerlijk tot op het bot. Zo zal ik hem herinneren. Adriaan die nu al weg is, helaas. Hij heeft mijn perceptie wat betreft onze zuiderburen toch wel veranderd. Van rare snuiters naar nog steeds een beetje vreemd, maar wel lekker, haha. En gekke Louis, zo aaibaar en schattig. Ondernemend, altijd vrolijk en in voor gekke dingen. Ben ook blij met mijn andere helft die dit jaar vanuit geografie de Universiteit Utrecht representeerde, Leonietje. Hoewel ze al drie jaar in mijn jaar zat op de uni, had ik haar nooit echt goed leren kennen, lieve meid. En Lieke ook uit Utrecht natuurlijk, schatje, Chris uit Rotterdam, Joris uit Tilburg, Lenny, Max en Freddie de Germans, Cara uit Washington D.C., Beau uit Edinburgh, Paulo en Ruben uit Italië (de bohemians), Yamin en John uit Ierland (Yeah, een Ierse vriend, of Ierse eigenlijk Ierse admirer ;) en Charlotte en Marie uit Frankrijk. Iedereen uit zijn eigen landje met eigen eigenaardigheden, maar warempel ook zoveel overeenkomsten! Monika natuurlijk mijn kamergenote uit Warschau. Heb zoveel met haar gedaan en beleeft. Echte kwebbelkont, met een eigen willetje. Totaal niet interessant voor jullie deze waslijst van namen om te lezen, maar voor mij onbetaalbaar over een paar jaar als ik iedereen half vergeten ben :) Realiseer me dat deze wereld op zijn eindje loopt. Met het realiseren van dit feit, ga je je automatisch weer op de toekomst voorbereiden. Ik ga 16 juni Dublin voorgoed verlaten, that's it, basta, Alas, het einde.

In Nederland weet ik wat ik aantref. Een vertrouwde wereld, qua vrienden, werk en thuissituatie. Heerlijk aan de ene kant, maar uitdagend zoals een jaar in Dublin studeren? Welnee. Gelukkig hoeft het leven niet altijd uitdagend en spannend te zijn, vind het prima. Nog een kleine twee weekjes hier in Eiere. Aanstaande vrijdag heb ik mijn laatste tentamen voor mijn Urban planning vak. Over urban renewal, housing, regeneration, dereliction, inequality, marganalisation of the population etc. Dit gaat voornamelijk over Dublin, met wat uitstapjes naar de U.K. and V.S. Nederland komt echt niet in de boeken voor... Na vrijdag nog 1 week tot 16 juni en dit zal voornamelijk relaxen, uitgaan, afscheid nemen en verdrietig zijn inhouden.

Vanaf 16 juni, ga ik nog even mijn terugkomst uitstellen. Tot 27 juni zal mijn leven bestaan uit geiten melken, misschien kleine geitjes de fles geven, nagels knippen, wat hekwerk reparen, geiten ijs en kaas maken en in de shop verkopen. Hoop dat ze nog kleine geitjes hebben, zooo lief! Ik heb me hier aangemeld bij de organisatie WWOOF om op een boerderij in Ierland te werken, wat ik eerder in Australië heb gedaan. 4 uur werken en je krijgt daarvoor onderdak en eten in return. Ben benieuwd, maar denk er nog niet zoveel aan eigenlijk. Het is op een eilandje, dat wilde ik heel graag, genaamd Cape Clear Island niet ver van Cork in het zuiden van Ierland. Het eiland is aardig toeristisch in de zomer, mede omdat het een vogel toevluchtsoord is.

Voor alles bestaat een bepaalde tijd. Wat Dublin betreft was er een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu gekomen... Dussss, 27 juni ben ik weer in Nederland. Heb vandaag mijn vlucht naar huis geboekt. Lieve mensen, kijk er naar uit om jullie allemaal weer te zien. Voor nu succes met het afronden van het studiejaar voor velen, werk en dergelijke! Kus vanaf het studiefront!

Ps: ik ben vergeten het te hebben over het leuke weekend dat Steef en Lies me kwamen opzoeken. Meisjes vergeef me, maar ik heb zo'n honger, moet naar huis, byeeee! Morgen btw foto's!