Zeehonden lusten niet Inge's zalm...

Hallo lieve mensen, een berichtje van mij! Hoe is het in Nederland? Het is hier echt al lente aan het worden met over het algemeen super mooi weer, krokussen, groene knoppen aan de bomen en de liefde die ontwaakt. Alhoewel ik eigenlijk heel chagrijnig zou moeten zijn...; heb me vanochtend namelijk ontzettend lopen haasten om 10 uur op school te zijn (jah dat is voor mij heel vroeg), hebben we geen les... Normaal zou ik hier toch wel chagrijnig van worden, maar jeeh voel me goed! Ben ook weer beter nadat ik vanaf vrijdag tot dinsdag met griep thuis op bed heb gelegen. Lieve Monika heeft haar virusje aan mij overgedragen, die namelijk vorige week ziek op bed gelegen heeft. Kan me niet herinneren dat ik me ooit zo ziek heb gevoeld en wist niet dat je met griep zo'n pijn in je benen kan hebben dat je ze serieus even voor een paar dagen eraf zou willen hakken... Wist je trouwens dat er echt mensen zijn, zogenaamde apotemnofielen of wannabe geamputeerde, die vrijwillig een ledemaat kwijt willen omdat ze zich dan beter in hun vel zouden voelen? Laatst een artikel over gelezen, zó raar! maar dat terzijde...

Eergister ben ik naar het lang verwachte Jack Johnson concert geweest met Max, Lenny (Du), Lieke (Ned) en Pauline (Fa), waar we de kaartjes al vanaf 7 nov. voor hadden. Het was zo cool! Zit nog zo met mijn koppie bij ‘t concert en bij alle mooie, leuke, grappige, romantische liedjes die hij zong. Het enige wat me een beetje tegenviel was het entertain element. Hij entertaint je namelijk niet echt, praat niet veel tussendoor, en moet het meer van zijn pianoman hebben die super leuk is. Maar ik blijf zijn muziek heerlijk vinden. Een liedje heet 'Girl I wanna lay you down' (geweldige titel :) en op een gegeven moment zingen ze:
"And when I touch you, my heart begins to flutter
Cos you're smooth and creamy like peanut butter." Alle meiden gingen werden nogal opgewonden en gillerig van dit liedje, inclusief mijzelf... geweldig liedje en wat een vergelijking, MMMM!!

Ik zal een beetje chronologisch bij het begin beginnen, namelijk ons weekendje weg naar Downies, Donegal waar ik jullie een link met foto's van had gegeven vorige keer. Was zo'n mooi weekend! Echt zo relaxed met onze eigen auto, beetje over de weg tuffen (met een Martintempo ging dit niet snel, echt op z'n Zweeds, strak aan de snelheidslimiet houdend, dus wel veilig maar niet echt spannend. Zelfs ik had nog wel harder gereden en onze kleine fransman kon het al helemaal niet zo goed hebben. Martin had namelijk een beetje angst om in te halen en zo af en toe kwam Louis van achter 'Come on Martin, you can do iiit!!' Erg grappig allemaal). Het huisje was precies zoals verwacht van de foto's, afgelegen aan een baai met echt adembenemend uitzicht. Op zondagochtend werd ik wakker, deed mijn gordijntje open en het eerste wat ik zag op 50 meter afstand in de baai waren twee spelende zeehonden! Zó lief! Er was een soort pier de zee in van een paar honderd meter lang en als je naar het einde wandelde, kwamen de zeehonden, nieuwsgierig als ze zijn, heel dichtbij je. Ik had een weddenschap met Adriaan dat ik ze wel zalm kon voeren (die we de dag ervoor gegegeten hadden). Dus ik op pad met mijn champignonbakkie en stukkies rauwe zalm erin, kwam ik eindelijk aan het einde van de pier. Na even geduld kwamen ze heel schattig weer kijken en steeds dichter bij ook. Dus ik dacht, dit is het moment, zwaai mijn arm een paar keer in de rondte om vaart te krijgen en de zalm zo ver mogelijk te gooien. Well, heb nog nooit twee zeehonden zo snel het hazenpad zien nemen. Ze schrokken zich een hoedje van mij en zetten 't op een zwemmen, jammer jammer jammer. Geen bubbeltjeswijn voor mij van de Belg (als ik had gewonnen...).

Het weekend erna moest er maar weer eens voor Praszki gewerkt worden in een buurt vlakbij waar ik woon gelukkig. De mensen waren weer aardig en vooral op zaterdag was het een ongewoon, makkelijk avondje. Om 20.00 's avonds (na 2 uur werken voor mij), viel namelijk de elektriciteit in de hele Rathfarnham village uit. Echt pikkedonker overal, alarmen die afgingen, het leek wel een beetje een ghosttown ofzo. Na 15 minuten moesten we de shop sluiten omdat de back up op zou gaan raken. Hebben we daar met z'n vieren 2 uur lang in een donkere shop gezeten, heel knus, zonder manager…Wat kan je anders in een dichte, donkere slijterij dan… drinken? Juist ja, niets! De jongens die werkten waren erg aardig en kon het zelf ook niet zoveel schelen. Ze hadden nog een open fles Tequila, die een stuk leger was naderhand, haha Ze zaten alledrie in een band en zouden donderdags optreden in de Voodoolounge ergens aan de Liffey in een tent. Die donderdag met Leonie naar ze wezen kijken, en dat was zeg maar erg interessant. Niet mijn soort muziek en de Voodoolounge zag er erg dark en alternatief uit, voornamelijk gevuld met vrienden van de mannen en wij als twee Nederlandse meisjes dus… De muziek was een beetje een mix van soort rock & Indie, maar wel goed naar te luisteren.

Nou, verder eigenlijk niet zoveel nieuws. De komende weken ga ik even een spurt maken wat betreft collegewerk. Heb 9 maart een essay in te leveren en daarna komen de meisjes van de uni! Hebben jullie al zin meiden? Ikke wel hoor! Dat wordt echt heel leuk.Van 20 maart tot 2 april komen mijn lieve pap en mam en gaan we Ierland verkennen. En dan in april komen Steef en Lies, dus veel om naar uit te kijken.

Oké, om 12.00 uur heb ik weer les. Mijn favoriete uurtje North America; we bevinden ons nu in de Mid-West of misschien vliegen we wel door naar de Prairies…!

Lieve mensen, een heel fijn weekend, veel carnaval plezier voor degene die dat viert en lieve Lies, GEFELICITEERD!

Veel liefs van Inge

Ps: ga zo ook foto's op de site zetten!!!